Achtergrond Wandelweek Dolomieten
Ik had al een tijd lang de wens om in de zomermaanden naar de Dolomieten te gaan. Ik was al vaak in de winter in de Alpen geweest, maar ik wilde ook graag eens bergwandelen in de zomer.
In 2016 was ik in de gelegenheid om die wens in vervulling te laten gaan. Ik kon nog mee met een georganiseerde fotoreis. Maar ik vond de prijs nogal aan de hoge kant. Zeker omdat de reis naar Italië er nog niet bij was inbegrepen en ook gezien de accomodaties waarin je verbleef: een relatief eenvoudige B&B of met meerdere mensen op een slaapzaal.
Daarom maar besloten om zelf de reis te organiseren en als basis een goed hotel te nemen en dan via dagtochten er op uit trekken. Eerst via internet een aantal locaties opgezocht waar ik in ieder geval naar toe wilde gaan. Dat waren de 5 Torri, Tre cime en Lago di Braies. En op basis daarvan een goede accommodatie gezocht van waaruit dit goed te bereizen was.
Ik ben toen uitgekomen bij hotel Moritz in Dobbiaco/Toblach. Een goed familiehotel zonder fratsen dat recent gemoderniseerd was en een goede prijs/kwaliteit verhouding heeft.
Om me fysiek enigszins voor te bereiden heb ik in de 2 maanden voor vertrek veel gewandeld, waarbij de afstanden steeds groter werden en het terrein steeds zwaarder, voor zover dat kan in Nederland. Ik heb daarom gekozen voor mul zand (Balloërveld, Aekingerzand) of glooiend terrein (Berg en Dal bij Nijmegen). Ik heb dat doorgetrokken totdat ik probleemloos 25 km kon wandelen.
Dag 1, 4 september, heenreis naar Dobbiaco
Om 6 uur vertrokken. En gereisd via Emmen, Osnabruck, Kassel, Wurzburg richting de Fernpass. Vervolgens een stukje door Oostenrijk en dan over de Brennerpas naar Italië. Bij beide passen een half uur file gehad. Vanaf de Brennerpas werd het heel slecht weer: zware regenval en onweer. Het werd ook al vroeg donker. Ik moest me daarom het laatste uur goed concentreren op de bochtige binnenweggetjes naar Dobbiaco.
Ik kwam om 19:30 aan bij het hotel. Behoorlijk gaar. Maar gelukkig kon ik meteen aanschuiven om te eten, want de keuken sloot om 20 uur. Niet te moeilijk: een lekkere schnitzel met frites en salade. Na het eten was ik weer wat opgeknapt. Daarna ingecheckt en de spullen naar de kamer gebracht. Bij het inchecken ook meteen een aantal tips gevraagd van mooie wandelingen in de omgeving.
Dag 2, Lago di Braies/Pragser Wildsee
Afstand: 17 km, 320m stijgen/dalen.
Om de tocht wat interessanter te maken heb ik de auto niet geparkeerd bovenaan bij het meer, maar iets eerder in het dal, nog voor het dorpje San Vito Bolzano. Van daaruit kun je via het dorp en later via het bos naar boven lopen. De route is gemarkeerd en wijst zichzelf. Bij het meer aangekomen natuurlijk een aantal foto’s van het beroemde botenhuis genomen en vervolgens het meer rondgewandeld. Onderweg nog een kudde koeien (met bel) tegegekomen die afdaalden naar het meer om te gaan drinken. Nadat ik het meer rond was gelopen nog wat gedronken bij het restaurant en daarna rustig weer afgedaald naar de auto.
Nog even ter aanvulling: het Lago di Braies is ook startpunt van de Dolomiten Höhenweg nr. 1, die in 8 tot 12 etappes over de bergen naar Belluno voert.
Dag 3, Cinque Torri
Afstand: 13 km, 50m stijgen, 300m dalen.
Deze bestemming werd mij getipt door collega Tiny.
Via Cortina d’Ampezzo rustig naar de 5 Torri gereden. Daar aangekomen de stoeltjeslift omhoog genomen. Vlak voordat je boven bent heb je aan de linkerkant een goed zicht op de loopgraven en stellingen uit de eerste wereldoorlog. Boven aangekomen heb ik een tijdje rond en tussen de 5 Torri doorgebracht. Je hebt er een geweldig uitzicht. Er waren ook veel bergbeklimmers. Na een bezoek aan de loopgraven nog even een hapje gegeten in de berghut. Omdat het daarna flink begon af te koelen heb ik besloten om zo snel mogelijk uit de wind te gaan en tussen de bomen over een groene skipiste lopend af te dalen naar de parkeerplaats.
Dag 4, Plätzwiese en Strudelkopf
Afstand 14 km, 420m stijgen/dalen.
In het hotel had ik gevraagd naar een paar mooie wandelingen in de omgeving. Er werd mij geadviseerd om de Plätzwiese te bezoeken, een hoog gelegen bergweide met mooie uitzichten.
Vanaf het hotel was het een kwartiertje rijden naar de bestemming. Maar al in het gehucht Ponticello was de weg geblokkeerd. Het bleek dat de bovenste parkeerplaats al vol was en ik moest daar in het dal de auto parkeren en kon dan verder naar boven met de bus. De bus bracht me over een smal bergweggetje, door een schitterend bos, naar boven. Vanaf de bovenste parkeerplaats ben ik langs hotel Hohe Gaisl rechtdoor gelopen, over redelijk vlak terrein, tot aan de Dürrensteinhütte, waar je een schitterend uitzicht hebt op onder andere de Monte Cristallo. Daarna ben ik achter de hut langs, via een smal bergpad omhoog gelopen. Je loopt dan letterlijk op de grens van Trentino en Veneto. Er volgt daarna nog een kaal hoogplateau, voordat je de top van de Strudelkopf bereikt. Omdat mijn t-shirt nat was van het zweet heb ik snel een droog shirt en een windjack aangetrokken, want er waaide een koude wind op de top. De top biedt je een schitterend uitzicht op de Drei Zinnen en de Sextner Dolomieten. Na een kwartiertje genieten en foto’s maken weer terug gelopen naar de Plätzwiese, dit keer via een breder wandelpad. Daar aangekomen nog even lekker in het zonnetje op het terras Rifugio Prato Piazza gezeten en daarna weer terug richting de bus.
Dag 5, Tre Cime di Lavaredo / Drei Zinnen
Afstand 14 km, 500m stijgen/dalen.
Wat mij betreft hét hoogtepunt van de Dolomieten. Zo indrukwekkend is dit landschap.
Je kunt het gebied vanaf verschillende kanten beklimmen. Maar omdat dat nog vrij intensief is en ook de nodige tijd vraagt, heb ik daar van af gezien. Ik had het plan om zo veel mogelijk tijd boven door te brengen en ben daarom zo ver mogelijk omhoog gereden met de auto, via Misurina. Je moet voor de laatste 5 kilometer wel door een tolpoort, wat ongeveer 25 euro kost.
Boven aangekomen bleek het al behoorlijk druk te zijn.
Ik was van plan om de hele ronde om het massief te lopen en ben rechtsom gegaan. Beginnend bij Rifugio Auronzo en dan naar Rifugio Lavaredo. Dat is een breed en vrij vlak pad, dat goed toegankelijk is en waar ook nog opvallend veel oudere mensen liepen. Onderweg kom je nog een kapelletje tegen en wat lager staat er nog het Bersaglieri monument voor de gevallenen in de eerste wereldoorlog. Het Bersaglieri was een elite sluipschutters regiment in het Italiaanse leger.
Leuk zijn de ‘wilde’ paarden die hier lopen. Die proberen hun kostje bij elkaar te schooien van de toeristen.
Na de Rifugio Lavaredo via het zadel (Forcella Lavaredo/Paternsattel) overgestoken naar de Rigugio A. Locatelli/Dreizinnenhut, dat op een platau ligt en een geweldig uitzicht op de Drei Zinnen biedt. Ik ben daar nog iets verder omhoog gelopen naar de grotten die erboven liggen in de flank van de Sasso di Sesto. Dat was ook het hoogste punt dat ik deze week heb bereikt, ruim 2500 meter.
Daarna mijn ronde weer vervolgd en ik moest toen wel behoorlijk dalen en weer klimmen om op het andere plateau te komen. Daar doorgelopen naar Malga Langalm en gewacht op het zakken van de zon, want ik wilde de laatste foto’s bij zonsondergang nemen. Maar toen het zover was kwam er net een wolkenband voor de zon die mijn plan in de war schopte. Ik ben toen doorgelopen richting de parkeerplaats en heb daar later nog een paar flarden van de ondergaande zon kunnen zien. Op de terugweg nog een prima schnitzel gegeten in Misurina en vervolgens rustig terug naar het hotel gereden.
Dag 6, Brunico
Afstand 4 km, 50m stijgen/dalen.
Een rustige dag gehad om te herstellen en wat rond gereden in de omgeving en een stadswandeling door Brunico gemaakt.
Dag 7, Sexten, Monte Elmo
Afstand 12 km, 400m stijgen, 1150m dalen.
Dit gebied ook bezocht op aanraden van de hotel eigenaar.
Het was een kwartiertje rijden naar Sexten. Ik heb de auto geparkeerd onderaan de Sexten-Helm lift en ben met de lift omhoog gegaan.
Boven aangekomen het brede wandelpad naar rechts genomen tot aan Rifugio Gallo Cedrone. Daar een cappuccino met apfelstudel genomen. Daarna doorgelopen naar de top van de Helm en een stuk over de bergkam gelopen in zuidelijke richting. Je hebt daar een heel mooi uitzicht over Oostenrijk (je loopt over de grens) en op de Sextner Dolomieten. Op een bepaald moment een smalle wandelroute door het bos naar beneden genomen terug naar de parkeerplaats.
Dag 8, reisdag
Vandaag via de Grossglockner Hochalpenstrasse naar Oostenrijk gereden, maar daarover later meer….